بسم الله...

دیروز وقتی زینب خانم از پیش دبستانی برگشت خونه، دستاشو نشونم داد گفت مامان ببین دستام چقدر سفید شده!

به دستاش نگاه کردم مشخص بود کرم زده. گفتم کرم مالیدی به دستات؟ گفت آره مامان هم کلاسیم این کرم رو به دستم مالید گفت اگه چند روز از این استفاده کنی دستات خیلی سفید میشه. گفتم نباید اجازه میدادی برات کرم بماله. هر کسی باید از کرم مخصوص پوست خودش استفاده کنه.

هفته اول مهر بهم گیر داده بود که چرا برام النگو نمیخری همه ی دوستام النگو دستشونه دل منو میسوزونن تو چه مادری هستی دوست داری دخترت دلش بسوزه! بعضی مواقع حرفهایی میزنه که میمونم از کجا به ذهنش رسیده.

این در حالیه که کوچیکتر که بود یکی از دوستان دو تا النگوی طلایی رنگ بدلی بهش هدیه داده بود ولی زینب اصلا دوست نداشت دستش باشه. واقعا محیط و جامعه خیلی روی بچه تاثیر میذاره. البته زینب خانم هم دیگه داره بزرگ میشه و خیلی چیزا که در گذشته براش اهمیت نداشته الان داره به چشمش میاد. یک جفت النگوی بدلی هدیه ی یکی از دوستان بود بهش دادم چند روزی گذاشت تو دستش و بعد از یکی دو هفته خودش النگوها را در آورد و دیگه سراغش را نگرفت.

تربیت فرزند واقعا دشواره و باید دقت زیادی داشت. من باورم اینه که نه زیاد باید به بچه سخت گرفت، و نه اونقدر آزاد گذاشتش که پس فردا بزرگتر که میشه نتونیم کنترلش کنیم. باید میانه ی راه را داشته باشیم تا بچه در عین اینکه احساس آزادی میکنه، از والدینش هم حساب ببره.