دو شب پیش اخبار استان اعلام کرد که آب شهرمون فردا از ساعت 10 صبح، تا 8 شب قطع میشه.

تصور ده ساعت فظعی آب، باعث شد به تکاپو بیافتم. دیروز صبح که بیدار شدم، چند تا دبه آب کنار گذاشتم. اجاق گاز را شستم و حسابی برق انداختم. یخچالها را خالی کردم و متعلقاتش را بردم داخل حموم شستم. دخترم را بردم حموم شستمش و لباسهای چرکش را هم شستم. دسشویی و حموم را برق انداختم. حتی سطل زباله ها را هم شستم. ناهار را بار گذاشتم تا موقع قطعی آب ظرف زیادی کثیف نشه.... و تا ساعت ده صبح همینطور یکسره مشغول شست و شور و تمیز کاری قسمت های مختلف خونه بودم. همچین کار میکردم که انگار قراره برای همیشه آب قطع بشه.

با خودم گفتم، همیشه صبح که بیدار می شدی خیلی آروم و راحت به کارهای خونه می رسیدی و انقدر هول نبودی. انقدر به فکر مهیّا شدن برای مواقع بی آبی نبودی. هیچ استرسی برای زمان سختی نداشتی. در حالی که حتی اون روزها هم ممکن بود آب همون لحظه قطع بشه. ولی امروز که میدونی قراره آب قطع بشه، چقدر با عجله به کارهات رسیدی و در کمترین زمان، بیشترین کار را انجام دادی. الان که ساعت ده صبح شده با آمادگی کامل پذیرای قطعی آب هستی. و اصلا نگران نیستی که چی قراره پیش بیاد چون توشه ی لازم را برداشتی.

چی میشد برای همه ی امور زندگی در تمام مواقع اینطور باشیم!

وقتی که می دونیم بالاخره مرگ یه روز در خونه ی ما را میزنه و به سراغمون میاد، وقتی که می دونیم آخرتی در پیشه، چرا یه ذره به خودمون نمیاییم؟!

امّا دیروز آب قطع نشد. من هم هیچ ضرری نکردم. همه ی کارهای روزانه ام را انجام داده بودم و خونه تمیز و مرتب بود. اتفاقا ظهر برامون مهمون ناخونده هم اومد.

جالبه که امروز آب قطع شد. فکر کنم اخبار تاریخ را اشتباهی به اطلاع رسانده بود. در هر صورت امروز هم که آب قطع شده من نگرانی ای ندارم چون به اندازه ی کافی آب کنار گذاشتم از دیروز.

حالا تصورشو کنید اگه همین حالت را برای اعمال خودمون داشته باشیم چقدر زندگی برامون شیرین میشه. اینکه هر روز حساب کتاب اعمالمون را داشته باشیم و برای آخرتمون ذخیره ی کافی داشته باشیم چقدر بهمون آرامش میده.

پ.ن:

دیروز برای ناهار شویدپلو با لوبیا چشم بلبلی درست کردم. همیشه برای سه نفرمون دو پیاله برنج بر می داشتم. دیروز سه پیاله برنج خیس کردم. تو ذهنم گفتم هر چی اضافی اومد برای شب می مونه، آب هم که قطعه دیگه لازم نیست دوباره آشپزی کنم. ظهر مهمون اومد برامون و پیاله اضافی که پخته بودم روزی مهمون شد. واقعا هیچ کار خدا بی حکمت نیست.