گفتم: دیروز روز شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها بود. اما نمیدونم چرا دوستانم پشت سر هم برام پیام تبریک می فرستادند؟! 

گفت: خوب حتما خبر نداشتند روز شهادته. آدمیزاده دیگه! مشکلات زندگی همه چی را از یادش میبره. حالا برای چی بهت تبریک می گفتند؟

گفتم: نمی دونم والّا! حرف از عشق می زدند و ولنتاین را تبریک می گفتند.

گفت: خوب معلومه که روز والنتاین براشون خیلی مهمتر از روز شهادت دختر امام حسین علیه السلام هستش.

گفتم: چی بگم والّا. اگه بگی چرا حضرت رقیه را فراموش کردی میگن تو هنوز در هزار و چهارصد سال پیش سیر می کنی خانوم؟! الان عصر ، عصر تجدّد و پیشرفته. بینداز کنار گذشته را. حالا یکیشون نمیگه جریان والنتاین مربوط به قرن سوم میلادیه ها! تازه مال مسیحی هاست به ما مسلمونا چه ربطی داره؟! ما که یه عالمه روزای قشنگ تر و با ارزشتر از اون هم داریم.

گفت: راست میگی. تازه والنتاین تو ایرون ما شده روز عشق بازی دوست دختر ها با دوست پسرهاشون.

گفتم: آخه درد من از اینه که دوستان مذهبی من هم برام پیام تبریک والنتاین فرستادند. یعنی اونا هم خودشون را در ترویج این سنّت غربی سهیم کردند.

گفت: مشکل چیز دیگه ایه رفیق. مشکل ما اینه که از پایه اعتقاداتمون ضعیفه. اونقدر که به ترویج فرهنگ غرب اهمیت میدهیم ذره ای به زنده کردن فرهنگ اصیل خودمون اهمیت نمی دهیم. خیلی ها نا آگاهانه در این تهاجم فرهنگی شریک شده اند.

گفتم: نمی دونم به خدا! پاک گیج شدم.