الهي!
مي دونم چي مي گي! بعضي وقت ها واقعا آدم خسته ي روزگاره و اين خصلت مو کشيدن مثل اينکه برده گرفتند هم توي همه ي بچه ها انگاري هست.
ولي چه مي شه کرد، بچه اس ديگه! بچگيِ و اين کارهاش
بنام خدا
چقدر مادرانه نوشته اي مادر...
چقدر اصل خودت را يافته اي، اصلي با خمير مايه ي محبت...
نوشته هاي زيبا انسان را به وجد مياره تا دوباره برگرده به زندگي و دوباره زيباييهاي زندگي را ببينه
قلمتان زيباست و فکرتون عالي و منش تون جامعه ساز. توانا و مانا بنويسيد مثل هميشه.
