زني گريان و داغديده به بوداي بزرگ گفت:

"فرزند دلبندم مرد و اکنون تحمل مرگ او برايم دشوار است، آرامشم بخش.

بودا جواب داد: "خدا را شکر بگو و شاد باش که تمام مردمان بنارس فرزندان تو نبودند و تو جز لذت داشتن يک فرزند را نچشيده اي، و گر نه بايد رنج مرگ اينهمه را تحمل مي کردي.."

هر لقمه ي لذتي که از گلو فرو مي رود، آه رنجي بر مي آيد، هرگز لذتي از لذت نمي رويد که بذر لذت، رنج را ثمر مي دهد...